De Tempeliers waren ongewone monniken. Ten tijde van de Kruistochten voerden ze in het Heilige Land een Heilige Oorlog tegen de moslims. Ze vochten als ridders en waren de meest militaire van alle kloosterorden.Ze gingen om met de hoogste kerkelijke en wereldlijke kringen.
Pausen, koningen, edellieden en rijke families maakten gebruik van hun financiële diensten. Ze vervulden geregeld diplomatieke en publieke taken en kregen vele schenkingen en voorrechten. In het algemeen behoorden de leden zelf tot de lagere adel.
De orde was behoorlijk rijk, maar de hospitaalridders en andere kloosterorden bezaten vergelijkbare rijkdommen. In de overlevering wordt de Tempeliers een fabelachtige fortuin toegedicht. De rijkdom moet feitelijk niet gezien worden als kluizen vol goud, maar vooral landbouwgrond, vee, gebouwen, voedselvoorraden en schuldbekentenissen.
Het proces van de tempelorde maakte veel emoties en fantasieën los. Koning, paus, ketterij, geheime rituelen, inquisitie, martelingen, bekentenissen en doodstraffen, het blijft een combinatie die tot de verbeelding spreekt en controverse uitlokt.
We weten betrekkelijk weinig over de orde. Het archief is verloren gegaan en het was de leden ten strengste verboden met anderen over de orde te praten. Dergelijke geheimhouding was niets bijzonders voor broederschappen.
